حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه تنب بزرگ، تنب کوچک وابوموسی با پیشینه چند هزار ساله از روی سستی، نادانی و بیخردی قاجارها در سال ۱۹۰۸ به اشغال نیروی نظامی انگلیس در آمد. درسال ۱۹۷۱ میلادی پس از نزدیک به ۷۰ سال، پیش ازخروج نیروهای انگلیس ازجنوب شاخ آب فارس، با هم آوائی دولت شاهنشاهی ایران ونیروی نظامی انگلیس، درآن دیاراز پیوند چند شیخ‌نشین‌، امارات متحده عربی درجنوب شاخ آب فارس در وابستگی به شناختن حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه، بنیانگذاری شد. بجهت ساکن بودن چند خانواده عرب ، شیخ‌نشین شارجه پاسگاه پلیسی هم درآنجا برپا کرد.

در سال ۱۹۹۲، پس از پایان جنگ شاخآب فارس، امارات متحدهٔ عربی بر خلاف دیدگاه شیخ شارجه و پیمان نامهٔ ۱۹۷۱داومند مالکیت آن جزایر سه‌گانه بود. گرچه دولت ایران سال ۱۹۷۱در شورای امنیت، برای اثبات حق حاکمیت بر جزایر سه‌گانه ، نقشه‌ای از شاخ آب ‌فارس را که در سال ۱۹۶۷، به مناسبت پنجاهمین سال انقلاب اکتبرروسیه در شوروی چاپ شده بود انتشار داد. این نقشه سند مالکیت ایران برجزایر سه‌گانه در سازمان ملل به نام، نقشه‌های جزایر تنگه‌ی هرمزپخش شده است. اسنادی درآرشیو ملی بریتانیا نشانگرآنست که ایران تشکیل دولت امارات متحده عربی را وابسته به شناختن حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه نموده است. وانگهی اسناد تاریخی نشان می‌دهد، جزایر سه‌گانه شاخ آب فارس یا از آن ایران، یا دراشغال انگلیس ویا زمان کوتاهی دراشغال دزدان دریایی و قاسمی ها بوده وهرگزحاکمیت عربی برجزایرسه‌گانه وجود نداشته است. بنابراین حاکمیت جزایر سه‌گانه را ایران اززمانی داشت که شیخ‌نشین‌های عربی و امارات متحده وجود نداشتند. این نکته بارها در اسناد و گزارش های انگلیس و روس تکرارشده است. سر دنیس رایت سفیرکبیر بریتانیا در تهران طی دهه‌های ۱951 تا ۱971، در درست بودن مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه و تابعیت ایرانی شیوخ قاسمی لنگه در خاطراتش می‌نویسد: «از سال‌های ۱۸۸۰ بر سر مالکیت چهار جزیره‌ی کوچک سیری، تنب بزرگ، تنب کوچک وابوموسی میان ایران و انگلیس اختلافات مکرری بروز کرده.

تا پیش از سال ۱۸۹۸، در همه نقشه‌های موجود حتی در نقشه‌ای که در کتاب “ایران و قضیه ایران” ازلرد کرزن که در سال ۱۸۹۲ از سوی انجمن سلطنتی جغرفیای بریتانیا منتشر شده، این جزایر جزئی از سرزمین ایرانند. نقشه‌هایی نیز از طرف دولت روسیه تزاری و دولت اتحاد جماهیر شوروی در این زمینه تهیه شده است.
دولت امارات حاکمان محلی قاسمی را که درسده ۱۹ در سواحل ایران ساکن وفرمانبردار دولت ایران بودند اماراتی شناسائی میکند، در حالیکه این داومندی نادرست است. زیرا قاسمی ها دزدان ونبهکارانی بودند که به خریدو فروش سیاهان و تاراج دارائی های ساکنان خلیج فارس میپرداختند.

بر پایه اسناد وانگیزه های دانشورانه، حقوقی، تاریخی و حاکمیت ملی، آشکار است که این سه جزیره همیشه ایرانی بوده‌اند، هستند و خواهند بود. در زمان حال داومندی امارت و کشورهای غربی یک تنش رسانه‌ای برای تحت فشار گرفتن رژیم تبهکاران اسلامی درایرانند، که ازسوی قدرت‌های جهانی پشتیبانی میشوند.

رژیم ویرانگران اسلامی درایران با سیاستی نابخردانه، دشمنانه، باج‌خواهی، تروریسم و خرابکاری، ایران را به انزوا کشانده و جایگاه نیکوی ایرانیان را درسپهرجهانی ‌بشدت خدشه ‌دار کرده است. زیر سوال بردن حق حاکمیت ملی ایران بر جزایر سه‌گانه ایرانی در نشست مشترک کشورهای عربی خلیج فارس و اتحادیه اروپا، از پیامدهای واپسگرایی، سستی و زبونی جمهوری اهریمنان اسلامی است. این رژیم مردم ستیز و تبهکار، بزرگترین دشمن آب و خاک و تمامیت ارضی ایران بشمار می‌رود و باید بدست مردم ایران.شتاب گرانه سرنگون شود.