بسياری مبارزین و مخالفين جمهوری اسلامی خواستار برکناری دین و مذهب و بر کندن ریشه هایش بوده، لائيسيته (رهائی از دين) را برای جامعه ايرانی بهترین گزینه میدانند و بر آن تاکيد میکنند. درحالیکه باید توجه داشت برکناری دين يا حذف کامل آنرا ازجامعه مدنی، مذهبی ودهقانی ايران، هرگز امکانپذیر نیست و نبايد در نگاه ما قرار گیرد و بر برلائيسيته تاکيد شود. زیرا بسياری افراد درجامعه ايران دين و متافيزيک را، پشتيبانی روانی برای زندگی روزانه و روند کارهايشان ميدانند. حتی ميتوان گفت دين و مذهب برای اعتماد بنفس و شکوفائی در کار و زندگی بسياری افراد، اثری غير قابل انکار دارد. با اين گواه آوری ساده، حذف يکباره دين و مذهب ومنع ادای مراسم برای دينداران پذيرفته نشده (توجه شود به ترکیه)، حتا موجب نا رضائی و تشنج در جامعه خواهد شد. اين کارميتواند انگيزه ای برای بانیان دین و مذهب برای ايجاد تشنج ونا آرامی درجامعه گردد. زیرا:
فریچ یک حکومت و دولت لائيک، رسميت ندادن به اديان و مذاهب است. بطوریکه نه تنها ازدخالت آنها درنهاد سياست، حکومت ودر ساير نهادهای جامعه بشدت جلوگيری میکند حتی به دین داران و معتقدین به دین و مذهب بی توجه میباشد. حکومت لائيک به اين ترتيب هيچ دين و مذهبی را برسميت نميشناسدو از آن پشتیبانی نمیکند.
بسياری مخالفين و مبارزین جمهوری اسلامی خواستار لائيسيته (رهائی از دين) برای جامعه ايرانی بوده و بر آن تاکيد میکنند. درحالیکه باید توجه داشت برکناری دين يا حذف کامل آنرا ازجامعه مدنی، مذهبی ودهقانی ايران، هرگز نبايد در نظرداشت و بر برلائيسيته تاکيد نمود. زیرا بسياری افراد درجامعه ايران، دين و متافيزيک را، پشتيبانی روانی برای زندگی روزانه و روند کارهايشان ميدانند. حتی ميتوان گفت دين و مذهب برای اعتماد بنفس و شکوفائی در کار و زندگی بسياری افراد، اثری غير قابل انکار دارد. با اين گواه آوری حذف يکباره دين و مذهب ومنع ادای مراسم برای دينداران پذيرفته نیشده (توجه شود به ترکیه)، حتا موجب نا رضائی و تشنج در جامعه خواهد شد. اين کارميتواند انگيزه ای برای بانیان دین جهت ايجاد بلوا و نا آرامی درجامعه گردد.
برخلاف لائيسيته درسکولاریسم دولت درعین جلوگیری از دخالت دين و مذهب در حکومت، سياست و مدنيت، موظف برپشتیبانی از ادیان و دینداران میباشد. زیرا مهمترين وظيفه دين درهر جامعه ای، راهنمائی وجهت دادن قشر دينداران بسوی راستی، نيکوئی و روشنائيست که ميبايد ازآن استفاده شده و به کاربرد اخلاقی آن بعنوان يک نهاد مدنی همچنان ارج گذاشت. اما برای بازداشتن سوء استفاده از آن میباید قويا تلاش نمود.
گرامی داشتن باورهائيکه درحريم درونی ارزشمند و قابل اجرا هستند، بويژه جديت درافزايش دانش و ديدگاه هائيکه، نشانگر بیهویت بودن بسياری باورهای دينی- مذهبی- خرافی ميباشند، تاثير گذار در رفتار وآداب دینداران و پیشگیری از پذيرفتن خرافات خواهد بود.
بنا براین حاکميت پارلمانی مردم (دمکراسی) بدون دخالت دين و مذهب درحکومت، سياست و مدنيت (سکولاریسم) با همه نارسائی های ممکن، پسنديده ترين نوع نظام حکومتی برای رسيدن به عدالت اجتماعی، رفاه، امنيت و آرامش، درجامعه ای با استقلال اقتصادی پيشرفته و شکوفا ميباشد.
برخلاف لائيسيته درسکولاریسم دولت درعین جلوگیری از دخالت دين و مذهب در حکومت، سياست و مدنيت، به پشتیبانی از ادیان و دینداران میپردازد. زیرا مهمترين وظيفه دين درهر جامعه ای، راهنمائی وجهت دادن قشر دينداران بسوی راستی، نيکوئی و روشنائيست که ميبايد ازآن استفاده کرد و به کاربرد اخلاقی آن بعنوان يک نهاد مدنی همچنان ارج گذاشت. اما از سوء استفاده آن برای ایجاد قدرت سیاسی و حکومتی میباید قويا جلوگیری نمود.
گرامی داشتن باورهائيکه درحريم درونی ارزشمند و قابل اجرا هستند، بويژه جديت درافزايش دانش و ديدگاه هائيکه، نشانگر بیهویت بودن بسياری باورهای دينی- مذهبی- خرافی ميباشند، تاثير گذار در رفتار وآداب دینداران و پیشگیری از پذيرفتن خرافات خواهد بود.
بنا براین حاکميت پارلمانی مردم (دمکراسی) بدون دخالت دين و مذهب درحکومت، سياست و مدنيت (سکولاریسم) با همه نارسائی های ممکن، پسنديده ترين نوع نظام حکومتی برای رسيدن به عدالت اجتماعی، رفاه، امنيت و آرامش، درجامعه ای با استقلال اقتصادی پيشرفته و شکوفا ميباشد.