گرچه نزدیک به چهارماه از جنبش سراسری مردم ایران می‌گذرد، نیروهای امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی نتوانستند مردم خشمگین ازدزدیها، بیخردی و جنایتکاری رژیم را آرام کرده خشمشان را خاموش کنند. ناکامی رژیم در فرونشاندنِ جنبش چندین علت دارد:
1- جوان بودن فعالان، رهبران و مدیرانِ جنبش
۲- سراسری بودن جنبش بجهت ناامیدی مردم از هرگونه دگرگونی و بهبود اوضاع کشور در حکومت جمهوری اسلامی
۳- نا متمرکز بودن مدیریت جنبش
۴- همکاری شبکه‌های اجتماعی در پخش اخبار و سازماندهی جنبش
۵- حمایت بی‌دریغ ایرانیان خارج از کشوراز درونمرزیان
در درونمرز رهبران ومدیران خیابانی ناشناختۀ جنبش، جوانان انقلابی هوشمندی هستند که جامعه شناسان آنِها را “همسالانِ اینترنت و موبایل” مینامند. این جوانان همزاد شبکه‌های اجتماعی‌اند، آنها می‌دانند چگونه از طریق آن شبکه‌ها خبررسانی کنند، چگونه با رمز و نشان معترضان را در زمان و مکانی معین گرد هم بیاورند، با چه شعارهای وحدت بخش و برانگیزنده معترضان را برآغالند، چه رویدادهایی را با تلفن موبایل ضبط کنند و چگونه آنها را در اختیار تلویزیون‌های فارسی زبان خارج قرار دهند تا به آگاهی همگان برسد. درواقع، کاری که در آغاز قرن گذشته با شبنامه‌ها در انقلاب مشروطه، یا با نوارهای ضبط صوت در ۵۰ سال پیش انجام شدند، اکنون در تلگرام، توییتر و اینستاگرام در ابعادی باور نکردنی و آنی انجام میشود.
اما برونمرزیان مشکل بزرگ در ایجاد همبستگی داشته و تا کنون نتوانسته اند سخنگو یا سخنگویانی داشته باشند که اکثریت را نمایندگی کند. این کمبود و نداشتن جای گزین در براندازی رژیم ایجاد وقفه میکند.