حزب سکولار دمکرات ایران


پیشینه هشتم مارس روزجهانی زن، آغاز مبارزه زنان برای برابری حقوقی با مردان به بیش از صد و ده سال گذشته بازمیگرد.، دردومین کنفرانس بین المللی زنان در۲۷ اوت۱۹۱۰، بانوی مبارزآلمانی “کلارا سوفینه زتکین” برمبنای خواسته بانوان ایالات متحده آمریکا، پیشنهاد کرد، روزی بنام روز جهانی زن معرفی شود. او و همرزمانش در ۱۹ مارس ۱۹۱۱، اولین روز زن را در دانمارک ، آلمان، اتریش ، مجارستان و سوئیس جشن گرفتند و از آن پس هشتم مارس را بعنوان روز جهانی زن اعلام کردند. درآن روز بانوان برای برابری حقوق زنان با مردان راهپیمائی میکنند. حزب سکولاردمکرات این روز به همه بانوان جهان بویژه بانوان ایران شادباش میگوید.

احتمالاً 350 میلیون سال پیش تغیرات ژنتیکی کروموزم ایکس، کروموزم دیگری بنام کروموزم ایگرگ که کوچکترو دارای ژنهای کمتریست بوجود آمد و جنسیت نر و ماده مشخص شد، بطوریکه از آن پس تولید مثل جانوران نیازمند هردو بود. نیاکان انسان هفت میلیون سال پیش با جدائى ازمیمونها (شامپانزه ها), طى یک دوره طولانى دگرگونی درآفریقا انسان شدند. مردان وزنان هرکدام نیمی ازافراد بشر، برای تولید مثل نیازمند یکدیگربودند. زنان سرچشمه مهر، عشق وآرامش، بدون خشونت گرائی، درطی هزاران سال یکجا نشینی و همزیستی، از زن ستیزی، اسارت، بردگی، رعایت نشدن حقوقشان و نا برابری بامردان رنج میبردند. در این راستای ادیان توحیدی، که ساخته و پرداخته ذهن خود بشر، بویژه مردانند، این کار را آسان کرده واز آن پشتیبانی کرده اند. درسوره بقره (قرآن) حقوق زن صریحا نصف مرد اعلام شده. درسوره نساء, برای مرد حق اختیارزنان متعدد بطرزی ظالمانه و بدوراز اخلاق ومروت منظورگشته، همچنین خشونت وآزار زنان رواداری شده است. افرادیکه خود را روشنفکران دینی مینامند کوشیده‌اند با جست‌وجوی واژه ها، معانی دیگری برای «واضرِبوهن» (آنها راکتک بزنبد) که در سوره نساء آمده بیابند که نیافتند. حتی آنها از پاسخ به این پرسش که چرا باید با زنان بخشونت رفتارکرد، سرباز میزنند ومیگویند فرمان خداست. پرسش این است که؛ چگونه میتوان “کتک زدن زنان” را یکی از فرمان های خداوندی دانا و توانا پذیرفت؟ آیا چنین آیاتی وقوانینی در قرآن، ریشه‌ در سنت قبیله ای عرب ندارد؟

 لذا دراکثرکشورهای اسلامی بدون توجه به منشورجهانی حقوق بشر, قوانین زن ستیز قران با شدت تمام انجام میشود. دربعضی کشورها زنان کارت شناسانی هم ندارند وجزئی ازمایملک مرد بحساب میآیند. دراروپا صد ها سال قرون وسطی بنام دین ومذهب زنان را با نقض حقوقشان به بهانه های گوناگون, مورد تبعیض های خشونت بار، اذیت و آزار قرارداده است. کشیش های کاتولیک زنان فرهیخه را به دستیاری اهریمن متهم میکردند وبا شکنجه های دردناک اقرارگیری کرده آنها را بطرز فجیعی در آتش میسوزاند ند. مبارزه ی پر تلاش مارتین لوتربرای اصلاح دین وقوانین آن، بمروراروپاییان رااز قرون وسطای وحکومت ادیان بسوی سکولاریسم روانه کرد. روشنگری وجدایی قوانین مطلق دین ومذهب ازمدنیت وامورحکومتی، بمرور برابری زن ومرد وجلوگیری از تبعیض های جنسیتی را پیش برد و نهادینه نمود.

درایران زن ستیزی مذهبی، عدم رعایت حقوق زنان وخشونت بر بانوان درکانون آزادیخواهی وسکولار دمکراسی قراردارد. از۱۵۰ پیش دردوران سلطنت ناصرالدین شاه مبارزه با آن آغاز شد. این مبارزه با انقلاب مشروطیت شدت گرفت. مرتجعین شیعه که هر زمان با استناد به قوانین بر گرفته از قرآن، مانع برکناری خشونت، تبعیض و زن ستیزی بودند که هنوز هم هستند، با مغلطه کاری از مقام والای زن در اسلام لاف میزنند ولیکن مردان را مالک زنان وحقوق زنان را باندازه نیمی از حقوق مردان میدانند.

درجمهوری اسلامی اشغالگران ایران، گزارش‌های بسیاری از خشونت علیه زنان و قتل‌های ناموسی هر سال منتشر میشود. در بیشتر موارد این کشتار‌ها توسط یکی از مردان خانواده صورت میگیرد. بر اساس قانون مجازات اسلامی، پدر قاتل محسوب نمی‌شود و در صورت محکومیت در دادگاه، حداکثر به پرداخت دیه و زندان محکوم می‌شود. دید‌بان حقوق بشر در پی تکرار رویداد های مرگبار بر زنان ایرانی، سال گذشته خواستار اصلاح و تصویب هر چه سریع‌تر لایحه منع خشونت علیه زنان شده است. رژیم آخوندی درایران یکی از چهار دولتیست که به کنوانسیون سازمان ملل برای رفع هر گونه تبعیض علیه زنان نپیوسته‌‌است.

43سال پیش خمینی نادان، کینه توز و خدعه گربا استناد بقوانین قران، برگرفته از قوانین رایج قبائل چادرنشین شبه جزیره عربستان، که ۱۴۰۰ سال پیش مرسوم بود، حقوق زنان را باستثنای حق رای دادن و حق انتخاب شدن که بنفع او بود لغو کرد. امید است که حکومت پسا جمهوری اسلامی، حکومتی مردمی و پارلمانی بدون دخالت دین و مذهب وهرگونه تبعیضی بویژه برابری ارزشها وحقوق زنان بامردان برطبق منشورجهانی حقوق بشرودیگرمیثاقهای بین المللی، مردم ایران را به آزادی، امنیت و رفاه همگانی برساند.

پاینده ایران

دکتر بهرام آبار،‏ 12 اسفند 1400