دمکراسی یعنی حاکمیت مردم یا حکومت پارلمانی مردم که بیش از صد سال، خواسته همه  ملت ما بوده و هست بخاطر نفوذ کاذب آخوندهای تبهکار نتوانسته درایران پای بگیرد.  حاکمیت  مردم پیش نیازی دارد یعنی باور داشتن به عدم دخالت دین و مذهب در سیاست و حکومت که آنرا سکولار بودن مینامند. سکولار بودن، تا کنون نتوانسته در مردم ایران نهادینه شود. زیرا آخوند های دینفروش همواره توانسته اند با دروغ، خرافات و فریب دادن مردم ، به دخالت دین و مذهب در سیاست و حکومت جامه عمل بپوشانند.

مردم کشورهائیکه صد ها سال است سکولارند، نمیپذیرند بانیان دین و مذهب بنام قوانین الهی،سیاست و مدنیت را به قوانین دوران بربریت آلوده کنند و دیکتاتوری دینی و مذهبی تشکیل داده آنرا به مردم تحمیل کنند.

کشورهای اروپای مرکزی، مانند آلمان، فرانسه، اتریش، سوئد، نروژ، دانمارک و بسیاری کشورهای دیگر، مشکلی برای دمکراسی و حکومت مردمی ندارند، چون سکولارند. اما در کشورهائی که قوانین عقب مانده دین و مذهب با دخالت درمدنیت وحکومت به اخلالگری میپردازند، برای پیاده کردن حقوق بشر، آزادی و حکومت پارلمانی مردم مشکل بسیار موجود است و دینفروشان سد راهند.

برای مثال در ایران فردی بنام ولی فقیه مستبدانه، قوانین ناقص و واپسگرائی را بنام قوانین الهی، فوق انسانی وغیر قابل تغیر، با شلاق وشکنجه به مردم تحمیل میکند. آزادی و دمکراسی، حق و حقوق بشر، تعین حکومت وسرنوشت را ازمردم میگیرد. مستبدانه چنین وانمود میکند که احکام الهی را در ولایت فقیه انجام میدهد. سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام میکند، ثروت منابع مالی و منافع ملی را بالا میکشد، آنرا حکومت امام زمانی و فرهنگ اسلامی میخواند!

42 سال استبداد و دیکتاتوری دین و مذهب، چرا؟ چون مردم سکولار نبودند و گوش بفرمان آخوندی نادان، خونریز و مستبد داشتند. سکولار بودن، نفی دین ومذهب نیست. در جامعه آزاد و سکولار دمکرات، دین وایمان مردم محترم است، هرکسی درحریم خصوصی خودش میتواند با هر دین و مذهبی، فرائض دینی را انجام بدهد. ولیکن ازآن نباید وسیله ای برای فشار، مزاحمت یا به بهشت بردن دیگران استفاده شود. آنگاه آزادی و حکومت مردم بدون دخالت دین و مذهب، شکوفا شده و برای همه افراد جامعه قابل لمس خواهد بود.

بقاء دمکراسی یا حاکمیت پارلمانی مردم، منوط به انتخاب بهترین ها برای سیاستی عاری از فساد درسیستمی چند حزبی با رقابت های بدون خشونت است. تشکل و فعالیت احزاب ملی، نیکروش وکنش، در کنار  اتحادیه های صنفی و کارگری فعال، تشکل و کوشش نهاد های فرهنگی-سیاسی-مردمی و رسانه های ملی همراه با قانون اساسی برپایه قوانین حقوق بشر، حافظ عدالت اجتماعی بوده، ستونهای اصلی نگهداری یک نظام سکولار دمکرات است.

احزاب درساختار وپایداری دموکراسی، کار عمده را انجام میدهند و با پشتیبانی، پاسداری و بازرسی دولت توسط رسانه ها، از تمرکز و سوء استفاده قدرت و باز توليد استبداد پیشگیری میکنند. همانطوریکه نمونه های آنرا درکشورهای اروپائی  میبینیم وغبطه میخوریم که چرا در ایران ما اینچنین نیست.

در خاتمه امیدوارم پیشنهاد پیمان نوین و بکار بیتن آن، همبستگی نیروهای درونمرز و برونمرز ایران آنچنان نیرومند کند که براندازی رژیم اشغالگر و برکناری استبداد اسلامی در ایران زمینه را برای استقرارنظامی سکولار دمکرات آماده نماید، تا نمایندگان ملت درمجلس مؤسسان نوع، ترکیب و ساختارنظام آینده ایران را تعیین کنند.

تعریف، تفسیر، بحث وگفتگو درباره نوع وترکیب نظام و حکومت آینده ایران اعم از پادشاهی پارلمانی، جمهوری یا حکومتهای استانی و یا غیرمتمرکز جزء دستورکارما نیست وادامه آن موجب پراکندگی ورنجش نیروها خواهد شد.

پاینده ایران

دکتر بهرام آبار، آلمان 23 بهمن 1399 برابر با 11 فوریه 2021