ما ایرانیان سکولار دمکرات مخالف جمهوری اسلامی مقیم اروپا با انزجارازمجازات خشن ومتحجرانه مرگ، خواستار لغومجازات اعدام درکلیه کشورهای جهان بویژه درایران هستیم. مجازات اعدام، قتل عمدیست که قوانین بی خردانه آنرا موجه حتی اجباری نموده و دولتها آنرا اجراء می‌کند.
مجازات اعدام اشد خشونت وتجاوزکاری، کیفریست که دردادگاه در قبال ارتکاب جرمی برای سلب زندگی یک انسان، صادر میشود و به مرگ فرد محکوم میانجامد. ارتکاب جرم انسان را از انسانیت خلع نمی کند. کرامت، شرافت، حیثیت و شأن انسان با ارتکاب جرم محو نمی شود. اجرای حکم اعدام موجب هتک شخصیت وحیثیت فرد محکوم و خانواده اوست. چه بسا پس از مدتی بیگناهی محکوم آشکار شده ولیکن جان فرد بیگناه بی برگشت از دست رفته است.
کیفر اعدام یکی از موارد پیش بینی شده در قانون دادرسی برخی دولتهاست که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه عمومی، جنایی، نظامی و غیره، به سلب زندگی انسانی منجر میگردد. درانعکاس با نفی جهانی اعدام، سردمداران بیخرد ومرتجع حکومت اسلامی جار میزنند؛ اعدام قانون اسلام میباشد وهرکه آنرا نفی کند مرتد است. حاکمان رژیم فقاهتی درک نمیکنند با بالا بردن میزان مجازات اعدام نمیتوان ازجرم و جنایت جلوگیری کرد. در ولایت فقیه وحکومت اسلامیاشغالگر ایران، جامعه کنونی درباتلاقی از فقر، فساد، بیکاری، تورم، فحشا، خشونت، هرج و مرج، بی‌قانونی، تبعیض و نادرستی فرورفته است.
در جامعه ای که رقم دزدی و اختلاس از سرمایه عمومی بالغ بر صد ها میلیارد دلاراست وبنا بدستور رهبردزد، رسانه های خبری اجازه ندارند، هویت متهمّان را فاش کنند، اعدام بینوایانیکه توان سیر کردن شکم فرزندانشان را ندارند، اغتشاش در افکار عمومی و گردوخاک برای پنهانکاریست گرچه احتمال نمیرود که بدون برکناری نظام خودکامه اسلامی تغیری در نقض حقوق بشر واعدام های نظام فقاهتی اشغالگر ایران بوجود آید.
لذا خاتمه دادن به زندان وشکنجه واعدام در ایران، فقط با برکناری این نظام سرکوبگر ممکن و مقدور خواهد بود. ده ها سال خود محوری، تشتت واز هم گریزی اپوزیسیون خارج، دربقاء وادامه کار نظامی ضد مردمی،ودزد ومخرب، نقش بسزائی داشته. همه میدانیم برکناری این نظام ننگ آفرین وبرپائی نظامی سکولار دمکرات در وطنمان ایران، بدون همگامی و همکاری کلیه گروها، سازمان ها واحزاب اوپوزیسیون برونمرز و درونمرز مقدور نخواهد بود. برای تشکل یک جانشین (آلترناتیو) یا شورای رهبری از همگامی و همکاری کلیه رهبران اوپوزیسیون، بسیاری از شخصیت ها هنوز در تردیدند. گرچه اولین گام برای برکناری حکومت اسلامی واز میان برداشتن جنایتکاران نظام برداشته شده. اما آیا خود محوریهاو خود شیفتگیهای ذاتی سد راه اوپوزیسیون نیست؟