آیا فقط باید در عرصه سیاسی و مانورهای نظامی درون مرز و رویداد های داخلی عرض اندام کنید؟ سرداران سپاه ! که خود را میراث دار شهید همت و باکری و جهان آرا ها و خون شهدای این سرزمین می دانید چه شد آن همه ادعا … آیا امنیت ملی فقط کار اطلاعاتی کردن روی منتقدان داخلی و دانشجویان و روزنامه نگاران است؟ یا شناخت دشمنان این سرزمین و خفه کردن دسیسه های آنان در نطفه! آیا آن کارگر بیچاره که اعتراض صنفی می کند فقط باید سرکوب شود ؟کارگری که اعتراض او نه با منش یا گرایش سیاسی بلکه او با دستان خالی شرمنده خانواده و فرزندان خویش است و ادامه ی این شرایط برایش از مرگ نیز سخت تر است.
آیا سرداران سپاه فقط باید تریبون به دست بگیرند و در مورد موضوعات مختلف جناحی مملکت اظهار نظر کنند؟
امنیت ملی را آن روزنامه نگار یا دانشجو و فعال سیاسی به خطر می اندازد یا سکوت شما در برابر تجزیه طلبان و نفرت پراکنان رخنه یافته در ارکان قدرت؟
چرا وقتی نمایندگان کذایی در مجلس می نشینند و نفرت پراکنی می کنند و منویات ترکیه و عربستان را با به کار بردن تعابیر اهریمنی ملت های!! ایرانی و غیره با پوشش ولایت مداری! پیش می برند شما سکوت می کنید؟
چرا وقتی در ورزشگاه های ایران و حتا پایتخت کشور تجزیه طلبان آزادانه بر علیه ارزش های ملی شعار می دهند و پرچم دشمن را بالا می برند صدایی از شما ها در نمی آید؟
آقایان فرماندهان نیروی انتظامی شما چطور؟تعریف شما از امنیت ملی چیست؟
آیا از دید شما تامین امنیت ملی اجرا کردن درست گشت ارشاد وبیرون نیامدن چند تار موی زنان و دختران ایرانی است یا برخورد با تجزیه طلبان؟
افسوس و هزار افسوس که قدرت از کف میهن پرستان این سرزمین برون است و حتا ما اجازه نفس کشیدن هم نداریم که اگر غیر از این بود ، زبون انگاره های اهریمنی و تروریست ها را حتا در کاخ های شیوخ عرب و آن اردوغان جنایتکار راحت نمی گذاشتیم. و با هم گامان و مزدوران داخلی و حامیان رخنه یافته تجزیه طلبان در ارکان قدرت کشور چنان می کردیم که حتا ثانیه ای ماندن در این کشور نیز برایشان مبدل به کابوس شود.
سربازان این سرزمین را برای بار چندم مشتی تروریست وحشی به خاک و خون کشاندند و به کشور جعلی و استعمار ساخته ی پاکستان گریختند و دستگاه ترس خورده دیپلماسی ما هنوز می خواهدبا دشمنان فطری این سرزمین مدارا نموده و به صدور بیانیه های بی تاثیر بسنده و دیپلماسی لبخند را دستور کار قرار دهد.
آقایان کاربدست حکومت، این چه سیاستی که است که در پیش گرفته اید و در برابر این همه گستاخی دست روی دست گذاشته و نام آن را نیز دیپلماسی می گذارید! و از امت اسلامی سخن می گوید و ملت ایران را فراموش کرده اید.
پاسخ خون بر زمین ریخته شده ی جوانان و فرزندان ایران را چه کسی باید بدهد؟ این ملت چقدر باید هزینه ی نجابت و خویشتنداری خویش را پرداخت کند و شما آقایان درگیر جنگ قدرت و نزاع های سیاسی و فراموش کردن امنیت مرزهای این سرزمین باشید؟
امیدوارم یک دهم شعاری که می دهید عملگرایی پیشه کنید و یک بار برای همیشه تکلیف این ملت را با تروریست ها و همسایگان ناسپاسی چون ترکیه و عربستان و پاکستان روشن کنید