مافیای اولیگارش آخوندی اشغالگر ایران گرچه آزادی بیان اندیشه، آزادای رسانه ها، آزادی نامزدهای انتخاباتی، آزادی فعالیت سیاسی، آزادی احزاب، اتحادیه و سازمان های صنفی کارگری روخشونتگرانه یعنی با فشار زندان و شکنجه ممنوع کرده ومداما حقوق مردم را پایمال میکند. اما هر چند وقتی برای بیعت گیری وآوردن مردم بپای صندوق های رای گیری ازهرترفندی استفاده میکند و آنرا با ساز ودهل، حیله وتردستی بنام “انتخابات آزاد” به مردم تحمیل میکند.

این مافیای اولیگارش مردم ستیزو ضد فرهنگ ایرانی، حکومتی از افرادعامی، کم سواد و دزد و بیفرهنگ اما سر سپرده به علی خامنه ای (ولی فقیه) ترتیب داده. این ورشکسته اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بنام ولایت فقیه امام زمانی (جمهوری اسلامی) ، بعد از نزدیک به چهل سال اعمال سیاستی خلاف خواستها و نیازهای مردم ایران، بی توجه به منافع ملی، دزدیهای کلان، ایجاد تشنج درمنطقه، ده ها سال تحریم و سیزده سال مذاکره برای لغوآن، هنوز نتوانسته بلبشوئیرا که خودش ایجاد کرده سامان دهد. اما بهرنحوی میخواهد ادامه بقائش را محکم کند و مشروعیت درونمرزی و برونمرزی را به تائید برساند.

شرکت کردن شهروندان به هر بهانه ای درانتخابات تقلبی رژیم بسیار بسیار تاسف باره. البته اگرعلت اینکارامیدواری به اصلاح یا تغیری در حکومت مافیای اسلامیست، باید گفت که واقعن شهروندان خوشبینی داریم. اما آیا 38 سال امیدواری به تغیر یا اصلاح این مافیای اولیگارش چپاولگرو ویرانگرکافی نیست؟ پرسش اینست که چند سال دیگر باید امیدوار بود؟ ما تحریم کنندگان انتخابات تقلبی پیشین ریاست جمهوری مافیای اولیگارش آخوندی در اقلیت بودیم. دروغ یا راست حکومت مافیای اولیگارش آخوندی اعلام کرد؛ شرکت کنندگان بیش ازهفتاد درصد بودند و صندوق‌ها را پر کردند و با سرکرده جنایتکاران نظام علی خامنه ای ولی فقیه (قیم ملت ایران) بیعت کردند وآقای فریدون (روحانی) انتخاب شد.

 حال پرسش اینست: که آقای فریدون (روحانی) در این چهارسال چه کرده؟ اشتغال ایجادشده؟ وضع معیشتی مردم بهتر شده؟ دزدی هاکمتر شده؟ زندانیان سیاسی آزاد شدند؟ اعدام ها کمتر شدند؟ وضعیت محیط زیست بهترشده. پس چه شده که او یا امثال او باید بر ملت بیچاره ایران جکومت کنند؟ پرسش اینست: آینده ایرانیان با اینگونه حاکمان چگونه خواهد بود؟ این نظام با ملت ایران از این پس چه خواهد کرد؟ تا کی این نظام تبهکار باید بماند؟ تاکی ملت ایران این نظام را تحمل خواهد کرد؟

حالا امسال امیدواریم (29 اردیبهشت ماه) با درک و فهم بیشتر، خود را ملعبه رژیم مافیای اولیگارش اسلامی نکنیم و با توهم به وعده های آنچنانی و امیدهای واهی، آب به آسیاب تبهکاران اسلام ‌گرای تهران نریزیم. در انتخابات ریاست جمهوری رژیم هر نتیجه که منجربه نرفتن به پای صدوق ها شود پیروزی ما و پیروزی عقل و آزادی بر تقلب و فساد است.