آژانس خبری بیزینس اینسایدرگزارش داده است که آمریکا در یک عملیات فوق محرمانه که در دست داشته٬ در صورت وقوع یک جنگ تمام عیار با ایران می‌توانسته بدون انداختن حتی یک بمب بخش عمده‌ای از زیرساختهای این کشور را از کار بیاندازد.در این گزارش که به طرح حمله گسترده سایبری آمریکا به ایران پرداخته است. آمده است که نمایی باورنکردنی از یک عملیات فوق تخصصی سایبری طبقه‌بندی شده که «نیترو زئوس» نام دارد برای اولین بار در فیلم مستند «روزهای صفر» که سال گذشته به نمایش در آمد٬ مطرح شد. و پس از آن مقامات بلندپایه اطلاعاتی و نظامی آمریکا که در این پروژه درگیر بودند در مصاحبه با نیویورک تایمز آن را تایید کردند.
این فیلم به کارگردانی آلکس گیبنی برنده جایزه اسکار، ساخته شده است.
یکی از منابع آژانس‌های امنیت ملی بدون ذکر نام در این زمینه می‌گوید: ما صدها میلیون و شاید میلیاردها دلار برای این پروژه هزینه کردیم. ما در داخل سیستم‌های ایرانی بودیم٬ بر آن نظارت می‌کردیم و منتظر و آماده ایجاد اخلال و نابودی این سیستم‌ها از طریق حملات سایبری بودیم. برخلاف حملات ویروس «استاکس نت» که فقط یک عملیات کوچک بود، «نیترو زئوس» طرحی برای یک حمله تمام عیار سایبری علیه تمامی زیرساختهای ایران به شمار می‌رفت.
موضوع اصلی فیلم «روزهای صفر» ویروس مخرب استاکس‌نت است که نخستین سلاح سایبری جهان شناخته می‌شود. از این ویروس به منظور ایجاد اختلال در مراکز اتمی ایران استفاده شد و هنگامی که گیبنی کارگردان این فیلم در حال تحقیق در مورد فیلم و ویروس استاکس بود، دریافت که این ویروس تنها قطعه کوچکی از یک پازل بزرگتر است.
کارایی نیترو زئوس بسیار فراتر از استاکس‌نت ارزیابی شده است. این ویروس ناسا توان حمله به سیستم‌های فرماندهی و کنترل ایران را می‌داد. در این صورت ارتباط های مخابراتی ایران با اختلال روبرو می‌شد.
در این گزارش همچنین تاکید شده است که نیترو زئوس توانایی از دسترس خارج کردن سامانه های دفاع هوایی ایران را داشته است و به این طریق هواپیما‌های آمریکایی یا اسراییلی بدون هیچ گونه خللی وارد ایران می‌شدند. همچنین در صورت وقوع این جنگ٬ سیستم‌هایی مانند شبکه برق، شبکه‌های ارتباطی و سیستم مالی ایران نیز تخریب می‌شد و از کار می‌افتاد.
یکی از شرکت‌کنندگان در برنامه نیترو زئوس در این مصاحبه به نیویورک تایمز گفته است: این یک برنامه بسیار بزرگ و پیچیده بود. پیش از انجام این پروژه، آمریکا هیچگاه حمله سایبری به این وسعت را برنامه‌ریزی نکرده بود.
گفته می‌شود٬ در این فیلم می‌بینیم٬ گسترش برنامه ریزی نشده استاکس نت که اسم رسانه‌ای آن «بدافزار» است و ظاهرا اسم اطلاعاتی پروژه هم «بازی‌های المپیک» بوده باعث لو رفتن عملیات می‌شود و به ایرانی‌ها امکان می‌دهد تا با کمک کارشناسان امنیت اطلاعات بلاروس و روسیه ضد ویروسی برای دفاع از کامپیوترهای برنامه هسته‌ای‌شان بسازند و رمز مخفی این بدافزار فوق پیشرفته و محرمانه به دست آنها بیافتد.
بر اساس این گزارش، ویروس استاکس‌نت تقریبا یک پنجم سانتریفیوژهای ایران را می‌توانست هدف قرار دهد. در حالی که نیترو زئوس بسیار کارآمدتر و قدرتمندتر از استاکس‌نت می‌توانست عمل کند. اما در نهایت، پس از توافق هسته‌ای ایران و توقف برنامه غنی‌سازی اورانیوم، اجرای پروژه نیترو زئوس نیز متوقف ماند.
بیزنس اینسایدر در گزارش خود وسعت اقدامات آمریکا برای انجام حملات سایبری در این ابعاد را بسیار نگران کننده ذکر کرده و نوشته است: به یقین این حملات در زندگی غیرنظامیان نیز می‌تواند تاثیرگذار باشد.
یکی از منابع آگاه در این زمینه به بیزنس اینسایدر گفته: وقتی شبکه برق از کار بیافتد، راه‌اندازی مجدد آن کار ساده‌ای نخواهد بود. و اگر پس از مدتی قطع برق ادامه پیدا کند، و یا تصفیه‌خانه‌های آب نتوانند به کار خود ادامه دهند، به طور قطع افراد زیادی جان خود را از دست خواهند داد. به همین دلیل، مقامات آمریکایی از اجرای پروژه‌ای شبیه به نیترو زئوس به وسیله کشور دیگری در خاک آمریکا نگران هستند.
بر اساس این گزارش٬ بسیاری از کارشناسان امنیت سایبری می‌گویند که صحبت در رابطه با هک کردن و نفوذ به زیرساختهای نظامی و حیاتی یک کشور تا حدی شعارگونه است اما موفقیت پروژه استاکس‌نت نشان می‌دهد که حملات پیچیده سایبری قطعا امکان‌پذیر است.
منبع: کیهان لندن