گرچه بهره گیری ازانرژی هسته ای درتوسعه اقتصادی بسیاری از کشورها اثرات مثبت داشته, اما احتمال بروزحوادث وسوانح، بویژه انفجار رآکتورهای هسته ای وعواقب وحشتناکش بسیاری دولت های اروپائی را برآن داشته که نیروگاه های هسته ای را غیر فعال کرده و از آنها استفاده نکنند، برای مثال؛ آلمان وایتالیا. آنها مدتهاست که ازا نرژی خورشیدی و باد برای تولید برق استفاده میکنند. تولید نیروی برق از دو پدیده طبیعی خورشید و باد درمقایسه با سایرراهکارها بویژه انرژی هسته ای سالمترین روش تولید انرژی برق است، بطوریکه بهره برداری از آن درسطح جهانی بسرعت درحال افزایش است. اما در کشور زلزله خیز ايران, با وجود صدها هزار کیلومتر مربع کویر و صحرا، سرشاراز انرژی آفتاب وباد, تاکید حکومت فقاهتی به ادامه فعالیت و افزایش نیروگاه های هسته ای ادامه دارد. برطبق قراردادهای نوین حکومت اسلامی با روسها، دو نیروگاه هسته ای در کوتاه مدت وشش نیروگاه هسته ای در دراز مدت ساخته خواهد شد.
اینجا باید پرسید؛ آیا فعالیت اتمی جمهوری اسلامی با حمایت ملی و مردمی روبروست؟ اگر نیست، آیا بدلیل بی اطلاعی از کم و کیف آنست و یا به دلیل شدت سرکوب وکوه هائی ازمشکلات معیشتی و سیاسی و فرهنگی که حکومت مردم را زیرفشارآنها قرارداده است؟
بیش ازنیم قرن ازتولید برق با انرژی حادثه انگیزو پرخطر هسته ای درنیروگاهای کشور های پیشرفته جهان میگذرد. درفرایند تولید انرژی ارزان با این تکنولوژی پرخطر هسته ای، برای زباله های پرتوزائی تولید شده پس ازده ها سال بررسی و مطالعه هنوز راه حل مساعدی برای دفع آنها بدست نیامده وبرنامه درستی برای بی خطر کردن و حل این مشكل ارائه نشده وشاید هم هرگز بدست نیاید. شدت پرتوزائی زباله های اتمی بطوریست که میباید حمل و نقل آنها در محفظه های ویژه در کمال احتیاط انجام پذیرد و سریعا به انبار های مخصوص انتقال یابد. یک راکتور هسته‌ای بزرگ سالیانه در حدود ۲۵ تا ۳۰ تن زباله پرتوزا تولید میکند. که حاوی اورانیوم، پلوتونیوم و کوریوم بوده که تششعات بلند مدت و کوتاه مدت رادیو اکتیو از ان ساطع میشود. گرچه هزینه تولید نیروی برق با این روش اندک است، اما هزینه دفع زباله های پرتوزا وخطرناکش بسیار پرهزینه وصدمه های ناشی از آن بسی طولانی زمان میباشد. در طی هزاران سال تابش اینگونه پرتوها، موجب تغیرات ژنتیکی و مرگ جانداران میگردد. مسئله حل نشده و بزرگی ایمنی انبار کردن، نگهداری و دفن زباله های پرتوزا برای مدت زمانی معادل ده هزار سال است که تاکنون گشوده نشده است. در عینحال بارها بروز حوادث و سوانح از انفجار رآکتورهای هسته ای، عواقب وحشتناکی برای انسانها، ضررهای مادی وزیست محیطی را موجب گشته است. این واقعیت را باید پذیرفت که نیروگاه های اتمی بیک بمب هسته‌ای مهار شده میمانند. کوچکترین اختلال، عیب و ایرادی در میله های سوخت, لوله ها, فنتیل ها و یا پمپهای انتقال دهنده مواد خنک کننده و دیگر قسمتهای آن به بروز حوادث و سوانح پر مخاطره منجر شده و با انفجاری بزرگ موجب ویرانی منطقه ای وسیع میگردند. درطول نیم قرن گذشته بهنگام بهره برداری از راکتورهای هسته ای سه فاجعه کلان در جهان رخ داده است. انفجار نیروگاه هسته‌ای تی ام آی ایالات متحده آمریکا در سال 1979، انفجار نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل دراتحاد جماهیر شوروی در سال 1986و انفجار نیروگاه هسته‌ای دائیچی در فوکوشیمای ژاپن, که دراثر زلزله و سونامی سال2011 بوقوع پیوست. بسیاری رخدادهای هسته‌ای کوچک را دولت های متبوع از اطلاع عموم پنهان داشته واز انتشار اخبارش جلوگیری میکنند.
اما در این میان رژیم فقاهتی که خود را قیم ملت ایران میداند و این قیومت شرعی قیم بر صغیر است و قیم ملت با قیم صغار از لحاظ وظیفه و موقعیت فرقی ندارد، وقعی به اراده یا خواسته مردم نمیگذارد.
آنچه که حکومت فقاهتی درمدت 37 سال گذشته لگد مال کرده، حقوق ملی و حق حاکمیت مردم ایران بر سرنوشت خویش و نقش مستقیم آنها در برگزیدن حکومت و دولتی است که برگزیده اکثریت مردم بوده و با حمایت این اکثریت طرح های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و برنامه اتمی را نیز در کنار آنها با حمایت مردم پیش ببرد. جامعه ایران، غرق در انواع مشکلات و معضلات ازنوع فقر، گرسنگی، بیکاری، تبعیض، اعتیاد، فحشاء و انواع بیماریها دست بگریبان است و در عینحال با مشکل درمان ودارو هم روبروست. شاید ایران تنها کشوریست که مردم رویگردان از حکومت به راه خود می روند و حکومت برای بقاء خود . حکومت در رویا و اختلاف و رقابت قدرت و ثروت غرق است و مردم در مشکلاتی که نه رویائی است و نه ریشه در اختلافات و رقابت های مردم با هم دارد.
برکسی پوشیده نیست که در 37 سال حکومت اسلامی با سرکوب ملت ایران و چپاول سرمایه ها، جامعه را در معرض تضعیف فرهنگی هم قرارداده، که از آن بشدت متاثر شده است. خشونت، دروغ، تملق، رشوه خواری، چاپلوسی، بیتفاوتی و بیدقتی درکارها و بسیاری صفات زشت متداول شده است.
بیش از دو دهه فعالیت اتمی مشکوک جمهوری اسلامی تحریم های غرب را بدنبال داشت و اقتصاد ایران را به تباهی برد. نتیجه 13 سال مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه ۵+۱ به توافقی رسید که محتوایش بدرستی مشخص نیست. آنچه از درون مذاکرات سری اتمی به بیرون درز میکند اخباری موثق نیست، بلکه مشتی الفاظ توخالیست که بیشتر یاس و امید و آرزو و تهدید و تطمیع ضمنی طرفین و خلاصه همه چیز را منعکس میکند جز واقعیت را. آنچه که از رسانه های ایران به بیرون درز میکند چیزی جز آن نیست. مذاکره کنندگان حکومتی رسانه ها را سرکار گذاشته اند و رسانه ها هم مردم را. سری بودن مذاکرات به خوبی نشان میدهد که این قصه سر دراز خواهد داشت. مردم ایران که به خاطر وضعیت وخیمشان به نتایج مذاکرات چشم دوخته اند باید مطمئن باشند که از این امامزاده معجزه ای بروز نخواهد کرد! اگر پیشرفت جدی در کار بود باند روحانی – رفسنجانی گوش فلک را کر کرده بودند.
ازطرفی سردمداران رژیم فقاهتی در ایران همانند کلافی سردرگم به خود می پیچند وبیشرمانه، همۀ آنچه را که واقعیت است تکذیب کرده و یا بنحوی که علی خامنه ای بپسندد توجیه و تفسیر میکنند. اما در خفا آماده اند برای بدست آوردن ثروت های تحریم شدۀ تمام ایران را دو دستی تقدیم قدرتهای جهانی کرده و در عین حال برای رد گم کردن کماکان برای مردم به رجز خوانیهای و رد گم کردن ها نیز ادامه میدهند. علی خامنه ای هم یکی به نعل میکوبد و یکی به میخ!