بعد از 40 سال حکومت فاسد آخوندهای جنایتکار، خیزش مردم در دیماه  88 و آبانماه 89 سقوط حکومت اسلامی و برکناری رژیم را رقم زد.  نفی اصلاح ‌طلبی، برآمدن تدریجی گفتمان براندازی رژیم فاسد و ناکارآمد، برگشت ناپذیر بوده وآینده تاریکی برای حکومت اسلامی تعین خواهد کرد.

 چرخش سیاسی درجامعه ایران کاملا مشخص و در حال افزایش است. خیزش آبانماه 89 وپیامد های آن، حال و هوای کشور ایران را تغیر داده و اتفاقات کشورهای اروپای شرقی درسال 1989را یاد آوری میکند.

افزایش تنش مشهود است، رژیم ولائی دست و پا میزند، احتمالا حمله های وحشیانه اش را به مردم معترض از سر خواهد گرفت واز خونریزی دست بردار نخواهد بود. اما نیروی همبسته ملت ایران آنها را درهم خواهد شکست!

 مهمترین ویژگی خیزش آبانماه 89، پیشگامی دانشجویان ودانشگاه‌ها درتظاهرات اعتراضی، اشتباه بودن تحلیلها مبنی برطبقاتی بودن اعتراضات، کاهش زمان بین اعتراضهای بزرگ ضد حکومتی به دو ماه یکبار، نموداربیتابی معترضین از تاکید حکومتگران بر نشنیدن صدای ناراضیان معترض است.

 همراهی بسیاری هنرمندان سرشناس با مردم و خوداری آنها ازمشارکت درجشنواره حکومتی که سالیانه بنام دهه فجربر مردم تحمیل میشود، از طرفی متوقف نشدن تاکید در استعفای خامنه ای، با وجود بازداشت امضا کنندگان نامه ها، عزم و اراده مردم را در براندازی رژیم ثابت میکند. محوریت سپاه و یگان ویژه پاسداران در ادامه سرکوبهای خونین، خشم مردم معترض را افزونتر نموده. حاشیه ‌نشین شدن دولت روحانی در چالش بین معترضان، خامنه ای و سپاه بسیج که بدنه آنها شدیدا ریزش میکند، حکومتگران را از گسترش میلیونی اعتراض ها به بخش‌های بیشتری از مردم ناراضی درسراسر کشور و کمبود نیرو برای برای سرکوب معترضان شدیدا نگران کرده است.

از طرفی ناکارآمد بودن تاکتیکهای ایجاد ترس و وحشت از طریق کشتن بیشمار معترضان در آبانهاه، رژیم را مستاصل نموده. مردم درونمرز بدون پشتیبانی همبسته برونمرزیان به مبارزه ادامه میدهند.

 گرچه مهمترین وظیفه برونمرز نشینان درمبارزه با رژیم، همکاری وهمگامی همبسته برای پشتیبانی ازمبارزین درونمرز میباشد، اپوزیسیون برونمرز نشین هنوز در خم کوچه نخستین است. برونمرز نشینان با خونسردی از این وظیفه طفره میروند و درانتظار فروپاشی رژیم اند تا دولت در تبعید و آلترناتیو آنها  قدرت را بدست آورد. گرچه طبق تجربیات چند دهه گذشته تعین جانشین سیاسی یا دولت در تبعید در برونمرز، بدون موافقت نیروهای درونمرز، کاری بیحاصل، بی نتیجه و نادرست است.

 درحالیکه مخالفین برونمرزهنوز نتوانسته اند ازخود محوری، خودشیفتگی، مشاجره، بیتفاوتی، ودرجازدن دست بردارند، همگام و همندا بشوند، بطور جدی و قاطعانه مبارزه بکنند, درونمرزیان سد هارا شکسته اند با خشمشان لرزه بر اندام رژیم وحشت زده آخوندی انداخته اند.

 بزودی مخالفات و مبارزان درونمرز، رژیم آخوندی را براندازی خواهند کرد. جوانان درونمرز، مبارزه برای آزادی و حاکمیت پارلمانی مردمی بدون دخالت دین، مذهب و ایدئولوژیهای افراطی، را بثٍمرخواهند رسانید و قدرت سیاسی را خود بدست خواهند گرفت. آنگاه اپوزیسیون برونمرز چه خواهد کرد؟  

اپوزیسیون و مبارزین برونمرزهرچه زودترباید تصمیم بگیرند که کدام طرف تاریخ قرارخواهند گرفت: آن طرفی که مستلزم فداکاری، ازخودگذشتگی، همگامی و همکاری برای پشتیبانی همبسته از مردم مظلوم و جان برکف درونمرزایران که برای آزادی و دموکراسی تلاش می کنند. یا اینکه با خود خواهی به خود محوریها، خودشیفتگیها، مشاجره، کناره گیری، بیتفاوتی، دولت در تبعید و آلترناتیو سازی ادامه داده، غیر مستقیم از بقاء رژیم جنایتکاراسلامی حمایت میکنند.

دکتر بهرام آبار، 22 ژانویه 2020