با نزدیک شدن انتخابات مجلس شورا ومجلس خبرگان، جنگ سرد آخوند های حکومتی هم بالا گرفته!
در سال ۱۳۷۴ مجلس تفسیری از نظارت شورای نگهبان را در دوران رئیس جمهوری علی اکبر بهرمانی (هاشمی رفسنجانی) به صورت قانون (گزینش استصوابی) تصویب کرد. طبق اصل ۹۹ قانون اساسی رژیم، “شورای نگهبان نظارت بر انتخابات مجلس خبرگان، ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی، و مراجعه به آرای عمومی و همه پرسی را به عهده دارد”. شورای نگهبان تفسیر قانون اساسی را هم دراختیارداشته و نظارت بر انتخابات را استصوابی و “شامل تمام مراحل اجرایی انتخابات، مبنی برتأیید یا رد صلاحیت کاندیداها” میداند. این قانون مراجعه به رای مردم را مسئله ای تزئینی کرده، زیرا حکومتی که بنام دین اداره میشود به رای مردم احتیاجی ندارد و در واقع نظارت باید به گزینش تغیر یابد. اما حسن روحانی میگوید: “ما جایی را در کشور نداریم که بخواهد افراد صالح و دلسوز را که می‌خواهند با استفاده از تجربیاتشان به کشور خدمت کنند، حالا از هر جناحی که باشند رد صلاحیت کند. آن جایی که باید بگوید فردی برای شرکت در انتخابات صالح است یا نه هیئت‌های اجرایی هستند که زیر نظر وزارت کشور عمل می کنند. ما هیئت اجرائی نداریم که یک جناح را تأیید صلاحیت کند و یک جناح دیگر را تأیید صلاحیت نکند. شورای محترم نگهبان ناظر است نه مجری”.
آخوندعلی اکبر بهرمانی (هاشمی رفسنجانی)، ملائی که برای ملت ایران جزفساد و تباهی ارمغان دیگری نداشته اینروزها باتفاق آخوند محمد خاتمی و آخوند روحانی بعنوان اصلاح گران رژیم بیشترین ضربه ها را نوش جان میکنند. یك روزمداحان ولایت، غیر مستقیم نقد‌‌‌‌شان کرده، روز دیگر برعلیه شان موضع گیری میکنند. درعین حال ازهیچ روشی برای تخریب یکد‌‌‌‌یگر كوتاهی نمیشود.
به نوشته “قانون دیلی” آخوند مصباح یزدی با آخوند حائری شیرازی در اجلاس اخیر مجلس خبرگان در باره هاشمی رفسنجانی وارد بحثی جدی میشوند. حائری شیرازی به مصباح یزدی توصیه می کند با هاشمی رفسنجانی دیداری داشته و سخن های خود را با اوبگوید. اما حاج آقا مصباح یزدی به طرفدارن خامنه ای آنرا نمیپذیرد. درصورتیکه رهبر شدن خامنه ای مرهون دروغ های آخوند علی اکبر بهرمانی (هاشمی رفسنجانی) میباشد.
دراین میان به خامنه ای رهبر انقلاب هم خطاب می شود. پرسش من اینست؛ مگر خمینی رهبر انقلاب 57 و مؤسس حکومت آخوندی نبود؟ پس خامنه ای چگونه رهبر انقلاب شد؟ القابی نظیر “رهبر معظم” ، “رهبر با بصیرت”، “رهبر فرزانه” و “امام خامنه ای” به ملائی خشونت گرا، کج اندیش، لجوج و حسود گفتن برای چیست؟ این چه حکومتیست که مشتی مداح چاپلوس کم سواد بعنوان ملک الشعرای دربار با ژست شاعرانه درمجلس شعرخوانی خامنه ای اشعاری بی سر و ته درمدح او میخوانند وازاوسکه طلا پاداش میگیرند؟ آیا این ملای بی بصیرت مشائرش را بکلی از دست داده؟ آیا انتخابات اسفند ماه پایان نظام آخوندی را رقم خواهد زد؟ آیا این فعل وانفعال ها را میتوان نوید آزادی و دمکراسی تلقی کرد.