سازمان عفو بین الملل مجازات اعدام را “سلب و نقض نهایی و بازگشت ناپذیر حقوق بشر” تعریف کرده و خواستار لغو مجازات اعدام در کلیه کشور های جهان شده است. بیش از ۱۳۱ کشور پیشرفته جهان، این قاَنون زشت وخشن را لغو نموده یا آنرا انجام نمیدهند. بسیاری از مردم، در بسیاری از کشورها، هنوز به این باور نرسیدهاند که مجازات مرگ نه تنها امنیت بیشتری به جامعه نمیبخشد و خشونت درجامعه پاسخی جز خشونت دریافت نمیکند حتی خشونت را افزایش میدهد. اگرچه لغو مجازات اعدام رو به فزونی است، اما این تحول بسیاربکندی پیش میرود.
اعدام قتل عمدیست که قوانین بی خردانه شهریگری آنرا موجه حتی اجباری نموده و دولت آنرا بکار میببندد. مجازات اعدام سخت ترین خشونت و تجاوزکاری کیفریست که دردادگاه ها در برابر بزه کاری برای از میان بردن زندگی یک انسان، صادر میشود و به مرگ فرد محکوم می انجامد. بزه کاری انسان را از انسانیت بر نمی کند. کرامت، شرافت، حیثیت و شأن انسان با بزه کاری محو نمی شود. اجرای حکم اعدام موجب هتک شخصیت وحیثیت فرد محکوم و خانواده اوست. چه بسا پس از مدتی بیگناهی محکوم آشکار شده ولیکن جان فرد بیگناه بی برگشت از دست رفته است. کیفراعدام یکی از موارد پیش بینی شده در قانون دادرسی برخی دولتهاست که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه عمومی، جنایی، نظامی و غیره، به سلب زندگی انسانی منجر میگردد. درانعکاس با نفی جهانی اعدام، سردمداران بیخرد ومرتجع حکومت اسلامی در ایران جار میزنند؛ اعدام قانون اسلام میباشد و هر که آنرا نفی کند مرتد است. حاکمان رژیم فقاهتی درک نمیکنند با بالا بردن میزان مجازات اعدام نمیتوان ازجرم و جنایت جلوگیری کرد. در ولایت فقیه وحکومت اسلامی، جامعه کنونی درباتلاقی ازفساد، بیکاری، تورم، فقر، فحشا، خشونت، هرج و مرج، بیقانونی، تبعیض و نادرستی فرورفته است. در جامعه ای که رقم دزدی و اختلاس از سرمایه عمومی بالغ بر صد ها میلیارد دلاراست وبنا بدستور رهبردزد، رسانه های خبری اجازه ندارند، هویت متهمّان را فاش کنند، اعدام بینوایانیکه توان سیر کردن شکم فرزندانشان را ندارند، اغتشاش در افکار عمومی و گردوخاک برای پنهانکاریست.
اعدام درملاء عام یکی از مجازاتهای بیرحمانه و خفت باریست که در برخی کشور ها از جمله جمهوری اسلامی اشغالگران ایران برای ماندگاری و ایجاد رعب و وحشت در بین مردم چهل و هفت سال است همه روزه انجام میشود. رژیم اسلامی از اعدام برای ترساندن و سرکوب سازمان های دانشجویائی معترض، انتقاد گرا ، اقلیت ها و گروه های مذهبی وجوامع قومی استفاده میکند. حتا برای “جرایم” ساده وبی اهمیت نوجوانان مخالفش را بجرم ارتداد به مجازات اعدام محکوم میکند و میکشد.
محروم کردن مخالفین از حق حیات، افراطیترین شکل اعمال قدرت یک دولت اهریمنی برمردم است. حق دولتها به انجام چنین اعمال قدرتی، کانونی برای بحث دربارۀ مجازات اعدام میباشد. لذا در جوامع مدرن بعلت بی اثر بودن اعدام دررشد بزهکاریها، احکام آن مترود شده و برای جلوگیری از اعدام در کلیه کشور های جهان کوشش میشود. به راستی باید پذیرفت که هیچ انسانی اجازه گرفتن حق زندگی یا جان انسان دیگری را ندارد وهیچ قانونی را نباید برای انجام آن پذیرفت و به هیچ فردی نباید این امکان را داد, حق حیات انسان دیگری را بگیرد. از اینرو هزار بار نه به اعدام.
زندگی یک انسان با برخورد و ترکیب دو سلول جنسی دربطن مادر شروع میشود. پس از مرحله جنینی با زاده شدن، شان، مقام وحقوق انسانی وحق حیلت را بطور کامل کسب میکند. هر نوزاد سالمی با مغزی دارای صد میلیارد سلول بدنیا میآید. عقل، هوش وادراک اواکتسابیست وهیچ ربطی به تعداد سلول های مغزی ندارد. نحوه پرورش، آموزش و فضای رشد، آن کودک را فردی مفید، خردمند ونیکوکار یا مضرو تبهکار، به جامعه انسانی تحویل میدهد. ایجاد فضای مناسب برای رشد ونمو وآموزش، پرورش خردمندانه کودکان، جزئی ازوظائف یک جامعه پیشرفته ودوراندیش است. آموزش، پرورش، نحوه زندگی و فضای رشد کودکان درهرجامعه ای رابطه مستقیم با پیش گیری از افزایش تبهکاری دارد. برای مثال کودکان خیابانی محروم ازمهر وعطوفت، محروم از تغذیه مناسب، محروم از آموزش و پرورش، در فضائی نامناسب وشاید آلوده به بزهکاری، فحشا واعتیاد، رشد میکنند، آنها باکسب تجربیات و آموزه های ناپسندشان آینده ای بس تاریک ونامعلوم در پیش دارند. بیقین درمیان آنان گروهی از تبهکاران بثمر خواهند رسید. جامعه ایکه در مورد کودکانش اینگونه بی توجه واهمال کار است، با مجازات واعدام هم کاری ازپیش نخواهد برد. مبارزه با جرم وبزهکاری، بدون از میان بردن و ریشه کن کردن عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مقدورنخواهد بود.
گروهی از چهرههای سرشناس منتقد حکومت اسلامی هم با انتشار بیانیه هائی خواستار تلاش برای محدودیت و لغو گام به گام اعدام در جمهوری اسلامی شدهاند، آنها به ویژه خواستهاند که اجرای مجازات سنگسار و اعدام در ملاعام متوقف شود. ما ایرانیان مخالف جمهوری اسلامی مقیم اروپا هم با ابرازانزجارازاین مجازات خشن ومتحجرانه، خواستار لغومجازات اعدام در کلیه کشور های جهان هستیم. فشارهای افکار همگانی و سازمانهای مدافع حقوق بشر در کاهش صدور مجازات اعدام و یا کنار گذاشتن آن موثر بودهاند. بسیاری از کشورهای جهان باهمه پرسی، راه را برای برگزاری نفی اعدام و حذف آن از قوانین قضایی خود باز کردهاند.
ما ایرانیان سکولار دمکرات و آزادیخواه مخالف جمهوری اسلامی مقیم اروپا با ابراز انزجار از این مجازات خشن ومتحجرانه، خواستار لغو مجازات اعدام درایران وکلیه کشور های جهان هستیم.
گرچه احتمال نمیرود که بدون برکناری رژیم اشغالگر خودکامه اسلامی تغیری در نقض حقوق بشر واعدام های رژیم بوجود آید. لذا خاتمه دادن به زندان وشکنجه واعدام در ایران، فقط با براندازی این نظام سرکوبگر امکان پذیر خواهد بود. 47 سال خود محوری، تشتت واز هم گریزی اپوزیسیون خارج، در ادامه حکومت رژیمی ضد مردمی، دزد و مخرب، نقش بسزائی داشته. براندازی این رژیم ننگ آفرین وبرپائی نظامی سکولار دمکرات در میهنمان ایران، تنها با همبستگی همه گروها، سازمان ها و احزاب ایران گرا در خارج و داخل ایران با رهبری شاهزاده رضا پهلوی شهریار ایران، انجام پذیر خواهد بود. برای تشکل یک سازمان رهبری یا شورای مرکزی، به میزبانی شاهزاده رضا پهلوی شهریار ایران در مونیخ برای اتحاد و همبستگی رهبران اوپوزیسیون، نشستی با نتیجه خوب انجام شد . ولی بسیاری از شخصیت های بی برنامه و خود محور که در نشست مونیخ نبودند به سنگ اندازی پرداخته اند. گرچه همبستگی برای برکناری حکومت اسلامی واز میان برداشتن جنایتکاران گامهای بسیاری برداشته شده است. آیا خود شیفتگان خود بزرگ بین ذاتی میخواهند سد راه همبستگی اوپوزیسیون برای سرنگونی رژیم ننگ آفرین اسلامی و برپائی نظامی سکولار دمکرات در میهنمان ایران بشوند؟
شَنبه، 11.10.2025