این تشکل سیاسی جاه طلب، خود کامه و خود خواسته (“شورای مدیریت گذار”)، میخواهد اعتماد و پشتیبانی عمومی وهمکاری احزاب و سازمان های سیاسی اپوزیسیون و دیگر مبارزان راه دموکراسی در داخل و خارج از کشوررا با اینگونه خواسته ها بدست آورده ومدیریت این مسیر را از آن خود کند؟ حتی بدون برنامه و استراتژی مشخص؟
در روزهای هفتم و هشتم مهر (۲۸ و ۲۹ سپتامبر) گروهي که خود را آلترناتیوی برای رژیم آخوندی و اشغالگر ایران معرفی میکنند در لندن به رهبری جناب آقای حسن شریعتمداری، پسر آیت الله شریعتمداری یکی ازمؤسسین جمهوری اسلامی، گرد هم آمدند. آنها این تشکل سیاسی را “شورای مدیریت گذار” نامیده، آنراچتری فراگیری برای همه ایرانیان خواهان استقرار آزادی، دموکراسی و حقوق بشرمعرفی میکنند.
اکثر فعالین این تشکل سیاسی جدا شده گان ازگروه “همبستگی جمهوری خواهان ایران” و “اصلاح طلبان ناکام” و”مدعیان جاه طلب حق و حقوق اقوام ایرانی” خود را مدیران دروان گذاربه دمکراسی در ایران میدانند. تعجب آور بود که دراین نشست دیدگاه ملی وجود نداشت، پرچم ایران را نیافراشتند و پرچم سه رنگ بدون شیر خورشید در نشان آنها بچشم میخورد. آیا عناد ملی وستیزش باپرچم شیر خورشید نشان را این تشکل سیاسی نمودارمیکند، یااینکه کلا ایران ستیزی را مشحص مینماید؟
ضمنا در باورهای “شورای مدیریت گذار” اینچنین آمده: “رفع هرگونه تبعیض و به رسمیت شناختن حقوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گروه‌های اتنیکی ایران“. “به رسمیت شناختن حق آموزش به زبان مادری در کنار زبان فارسی“.
گروه‌های اتنیکی ایران؟ حق آموزش بزبان مادری ؟ منظورازگروه‌های اتنیکی ایران چیست؟ آموزش زبان مادری درسته اما آموزش بزبان مادری یعنی چه؟ آموزش بزبان مادری کی، بعد از تجزیه ایران؟
آیا اعلام رفع هرگونه تبعیض و به رسمیت شناختن حقوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی “گروه‌های اتنیکی ایران” اشاره به فدرالیسم وخود مختاری نیست؟ آیا گروهی جاه طلب، خود کامه و خود خواسته در انتظارجایگزینی رژیم تبهکاراسلامی است تا ازخوزستان استان عربستان بسازد و آموزش بزبان مادری را پیاذه کند.
باوربه چند اصل بنیادی مانند؛ حفظ یکپارچگی ملی و تمامیت ارضی ایران، دموکراسی پارلمانی مبتنی بر جدایی دین از دولت و اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون های ضمیمه آن که مهمترین اصل اسناد این تشکل سیاسی است که با خواسته های تجزیه طلبانه اش مغایرمیباشد.
مگر نه اینکه درایرانی آزاد شده، درنظام وحکومتی سکولاردمکرات، تک تک افراد و شهروندان ایرانی از حق و حقوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگ برابر برخورداربوده واز هرگونه تبعیض مبرا خواهند بود.
جناب آقای شریعتمداری رهبر این تشکل سیاسی از واژه “براندازی”، چون خوش آیند جمهوری اسلامی اشغالگر ایران نیست و بنظر او موجب اعمال خشونت بیشتر رژیم خواهد شد روگردانند و”گذار مسالمت آمیز” را بر آن ترجیح میدهند.
انگاررژیم آخوندی با “گذار مسالمت آمیز” مشکلی نداشته وتنها با طنین واژه براندازی یا سرنگونی به اعمال خشونت میپردازد. خشونتکاری جمهوری اسلامی ربطی به این واژه ها ندارد ماهیت این رژیم خشن و مردم ستیز است. رژیم دقیقا میداند جایگاهی در میان مردم ندارد واز هر واژه ایکه برای برکناریش استفاده شود بشدت هراسناک بوده با سرکوب برای بقائش زمان میخرد و اعمال خشونت را تنها امکان ماندگاریش میداند.
این تشکل سیاسی جاه طلب، خود کامه و خود خواسته (“شورای مدیریت گذار”)، میخواهد اعتماد و پشتیبانی عمومی وهمکاری احزاب و سازمان های سیاسی اپوزیسیون و دیگر مبارزان راه دموکراسی در داخل و خارج از کشوررا با اینگونه خواسته ها بدست آورده ومدیریت این مسیر را از آن خود کند؟ حتی بدون برنامه و استراتژی مشخص؟
پاینده ایران و جاویدان ملت ایران
دکتر بهرام آبار، دوم اکتبر 2019