حزب سکولار دمکرات ایران

  • UNITED ACTION GROUP – WARSAW CONFERENCE

    27th January 2019

    The Honorable Michael R. Pompeo United State Department Harry S Truman Building 2201 C Street Northwest Washington, D.C. U.S.A.
    The Honorable Jacek Czaputowicz Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Poland J. Ch. Szucha 23 00-580 Warsaw Poland

    Subject: Request for inclusion of the Iranian secular democratic oppositional forces in the Warsaw Global Conference on Middle East – February 13th and 14th 2019

    The Honorable Mr. Pompeo and The Honorable Mr. Czaputowicz,

    We, the undersigned Iranian secular democratic organisations representing a large sector of the Iranian groups opposing the illegitimate and jihadist government of the Islamic Republic in Iran (“IRI”), are hereby requesting the formal inclusion of the voices of the Iranian people, or their symbolic representatives from the under-mentioned organisations, among others, in the upcoming Warsaw Conference.

    As the stated goal of this jointly hosted global conference is to further the stability and security in the Middle East and to counter IRI’s “destabilising influence” and deleterious role in the regional and global affairs, we would like to emphasise that undeniably, the overwhelming majority of the Iranian people are unreservedly opposed to the destructive role played by IRI during the past four decades, not only in the Middle East, but around the World as well as internally. The adventurous behaviour of this renegade Regime has exacted a very heavy toll on the Iranian people in every aspect. Hence, the Iranian people must be considered as a major stakeholder in the international discussions concerning Iran.

    Whereas the Iranian people, both inside Iran or in exile, are the greatest sufferers of IRI’s tyrannical rule, we firmly believe that their voices, through their token representatives, need to be loudly heard rather than not to be consulted or worse, excluded from the Warsaw Conference.

    The Honorable Secretary of State, Michael R. Pompeo, in his video address to the World Economic Forum 2019 at Davos on 22nd of January stated: “We have assembled a global coalition of nations to confront Iran and support the aspirations of the Iranian people.” Accordingly, in order to support the “aspirations” of the Iranian people, we strongly feel that they ought to be formally consulted and included in the process. Frequently US and its allies, as well as other powers and international organisations, do include the unreconciling opponents of a regime in the international conferences concerning that country, be it Syria, Afghanistan, Libya, Yemen, Venezuela, or any other troubled country. Therefore, in our opinion, it would be implausible and wholly inappropriate not to invite representatives from the organisations listed below, as well as from other Iranian democratic and secular oppositional groups and political figures who are committed to peaceful and non-violent means to change the political destiny of Iran.

    As a leopard can’t change its spots, IRI’s autocratic ruling “kleptocracy” cannot change its inborn harmful nature. Therefore, we believe in a peaceful change of the regime, and not “change in regime’s behaviour”. Civil and peaceful change of the regime is primarily the prerogative of the Iranian people, with the support of the international community. As proven in the past, by its very aggressive nature, the war-mongering and religiously fanatic regime in Iran welcomes war and violence as a “divine gift”. Hence, we regard war as solely beneficial to the survival of the regime, and wholly deleterious to the interest of the Iranian people. Therefore, the undersigned believe that the best viable path forward, is for the international
    community to support the Iranian people’s civil movement in their non-violent struggle for the removal of the Islamic Regime in Iran.

    We hereby cordially call upon the honourable hosts to urgently consider the invitation and inclusion of Iranian democratic and secular opposition groups, as a token representation of the Iranian people, to be an integral and imperative part of this conference. After all, it is the fate of an ancient country that is being debated upon; thus, without the participation and inclusion of its people this conference may not be deemed to be meaningful and supportive of their aspirations.

    We eagerly look forward to hearing from you at the earliest, with the anticipation to be part of the Warsaw Conference.

    Respectfully,

    In alphabetical order:

    • Centre for Balochistan Studies – London • Council of Iranian Secular Democratic Movement (Mehestan) • Iran Digital Congress (Congereyeh Motamedin) • Iran Lion & Sun Organization (Shir va Khorshid Iran) • Iran Secular Democrat Party • Iranian Secular Democratic Party • Paniranist Party Abroad • Persian (Iranian) Renaissance Movement • The New Iran (Nahade Mardomi) • The Constitutionalist Party of Iran (Liberal Democrat) • The Parliamentary Monarchy of Iran • We Exist National Movement (Ma Hastim)

    Contact: farakhanwarsaw@gmail.com

      موضوع: مشارکت و شمولیت مردم ایران در کنفرانس جهانی ورشو در مورد خاورمیانه به تاریخ ١٣ و ١٤ فوریه ٢٠١٩
      ما سازمان های ایرانی امضاء کننده زیر به عنوان بخشی از اپوزیسیون ایرانی بدینوسیله تقاضای حضور رسمی مردم ایران یا نمایندگان نمادین آنها از سازمان های ذکر شده زیر و بقیه اپوزیسیون در کنفرانس ورشو در مورد خاورمیانه در تاریخ ١٣و ١٤ فوریه ٢٠١٩ هستیم.
      هدف اعلام شده این کنفرانس جهانی با میزبانی مشترک، پیشبرد ثبات و امنیت در خاورمیانه و مقابله با نفوذ بی ثبات کننده رژیم ایران و نقش زیانبار آن در امور منطقه و جهانی اعلام شده است. بی تردید اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران به طور کامل مخالف نقش مخرب رژیم ایران در طی چهار دهه گذشته نه تنها در خاورمیانه بلکه در سرتاسر جهان و نیز در درونمرز هستند. رفتار ماجراجویانه این رژیم یاغی باعث تحمیل هزینه های سنگینی بر ملت ایران در جهات مختلفی شده است. بنابراین مردم ایران باید بعنوان ارزشمندترین و مهم ترین سهام دار اموری که به ایران مربوط می شود, در نظر گرفته شده و لحاظ شوند.
      دستورالعمل نهایی کنفرانس منتشر نشده است و بنابراین ما از تمام موضوعاتی که ممکن است در کنفرانس مورد بحث قرار گیرند بی اطلاع هستیم. با این وجود، همانگونه که غالبا اظهار شده است، نقش رژیم ایران در خاورمیانه، یکی از نکات اصلی تمرکز این کنفرانس خواهد بود. از آنجایی که مردم ایران بزرگترین آسیب دیدگان رفتار رژیم در داخل و خارج از ایران هستند، ضروری است که آنها از طریق مشارکت نمایندگان نهادین باید با نقشی پر رنگ و معناداری در محوریت چنین اقداماتی قرار بگیرند. چه برسد به آنکه مورد مشاورت قرار نگرفته ویا بدتر از آن از مشارکت در این کنفرانس محروم شوند.
      وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا، مایکل ر. پمپئو در سخنرانی ویدئویی خود به مجمع اقتصادی جهانی ٢٠١٩ در داووس در تاریخ ٢٢ ژانویه، اظهار داشتند: “ما یک ائتلاف جهانی را برای مقابله با ایران و حمایت از آرمان های مردم ایران تشکیل داده ایم”. بر این اساس، به منظور حمایت از آرمان های مردم ایران، آنها باید مورد مشورت قرار گرفته و در کل پروسه مشارکت داشته باشند. وانگهی ایالات متحده و متحدان آن و نیز سایر قدرت ها و سازمان های بین المللی مکررا مخالفان آشتی ناپذیر یک رژیم مشخص را به کنفرانس های بین المللی در مورد آن کشور به مشارکت فرا می خوانند. چه سوریه باشد, یا افغانستان و لیبی و یمن و ونزوئلا و یا هر کشور منقلب دیگری. بنابراین، به نظر ما، غیر قابل توجیه و کاملا نامناسب خواهد بود اگر نمایندگانی از سازمان های ذکر شده در زیر و همچنین از سایر گروه های مخالف و دموکراتیک و سکولار ایرانی که متعهد به مبارزه مسالمت آمیز و بدور از خشونت برای تغییر سرنوشت سیاسی ایران هستند,به این کنفرانس دعوت نشوند
      همانگونه که یک پلنگ نمی تواند رنگ ذاتی خال های خود را عوض کند, نظام خودکامه دزدسالاری (حاکم بر ایران) نیز نمی تواند ماهیت ذاتی و مضر خود را عوض کند. . بنابراین، ما به تغییر کامل رژیم از طریق روش های مسالمت آمیز و مبارزه مدنی اعتقاد داریم. و نه صرفا تغییر رفتار رژیم! تغییر رژیم از طریق مدنی و صلح آمیز بعهده و مسئولیت ویژه مردم ایران است, اگرچه با حمایت جامعه جهانی. همانگونه که در گذشته ثابت شده است , رژیم متعصب مذهبی (جمهوری اسلامی) بنا به ماهیت خشن و جنگ طلب خویش از جنگ و درگیری خشونت آمیز بعنوان “نعمت الهی” استقبال می کند. بنابراین ما هر نوع جنگ و تهاجم نظامی به ایران را امری مفید برای ادامه حیات رژیم و کاملا مضر و زیانبار برای منافع ملی مردم ایران می دانیم.
      بدینوسیله ما مودت آمیزانه از میزبانان محترم تقاضا می کنیم این درخواست برای شامل نمودن و مشارکت نیروهای اپوزیسیون دمکرات و سکولار ایرانی را بعنوان نماینده نمادین مردم ایران و بخش جدایی ناپذیر و ضروری در این کنفرانس مورد بررسی عاجل قرار بدهند. هرچه باشد این سرنوشت کشور ما است که در مورد آن بحث می شود. بدون حضور و مشارکت ایرانیان این کنفرانس بصورت هدفمندی نه معنادار خواهد بود و نه در راستای حمایت از آرمان های مردم ایران.
      علیرغم محدودیت های گریزناپذیر زمانی و و اقعیت موجود, ما نه تنها مشتاقانه راغب هستیم، بلکه به طور فعال تلاش می کنیم که درخواست خود را در یک چارچوب جامع برای پذیرش تمامی نیروهای دمکراتیک و ایجاد یک چتر فراگیر و گسترده در بین اپوزیسیون ایرانی تعمیق دهیم.
      ما مشتاقانه منتظر دریافت جواب شما, و با امید به مشارکت در کنفرانس ورشو هستیم.
      با عرض احترام

      نامه سرگشاده اپوزیسیون به وزیر خارجه آمریکا در مورد کنفرانس لهستان

      نامه سرگشاده ١٢ سازمان اپوزیسیون ایرانی به وزرای خارجه آمریکا و لهستان در مورد ضرورت مشارکت و حضور ایرانیان در کنفرانس ورشو پایتخت لهستان

      ضرورت حضور و مشارکت ایرانیان در کنفرانس جهانی لهستان در ورشو پایتخت آن کشور که قرار است در مورد خاورمیانه و نقش ایران در منطقه در تاریخ ١٣ و ١٤ فوریه ٢٠١٩ برگزار شود, موضوع نامه ای است که ١٢ گروه و سازمان ایرانی خطاب به وزرای خارجه آمریکا و لهستان که میزبان اصلی هستند, نوشته شده است. در این نامه بر ضرورت حضور و مشارکت نمایندگان نمادین از جمع امضاء کنندگان نامه و از بقیه نیروهای اپوزیسیون سکولار دمکرات و آزادیخواه ایرانی تاکید شده است.
      این اقدام حاصل فراخوانی است از سه سازمان سیاسی که در سرخط آن آمده بود “اين کشور ما است که درباره اش تصميم می گيرند!” در فراخوان اولیه خطاب به اپوزسیون این سوال مطرح شده بود که اگر این کنفرانس یا بخش مهمی از آن در مورد کشور ما است, پس چرا جای نمایندگان اپوزیسیون در آن خالی است؟ نمايندگانی که بتوانند با پافشاری به منافع ملی ایران راه های کم هزينه و قابل اعتمادی را برای پايان دادن به رژيم آشوبگر اسلامی نشان دهند؟ مگر اين کشور و ملت ما نيست که سرنوشت اش روی ميز تصميم گيری های خطیر قرار گرفته است؟ در فراخوان آمده بود: ” براستی چرا اجزاء مختلف اپوزيسيون، برای نجات ايران از خطرات سهمگين پیش رو، گرد هم نيايند و، بويژه شخصيت هائی که توان گردآوری ايرانيان را دارند، چه جمهوريخواه و پادشاهی پارلمانی خواه، چه تمرکزگرا و خودگردانی طلب، جه زن و چه مرد، چه بی دين و دين دار، چه شيعه يا سنی، يک صدا، به نجات کشور عزيزمان نپردازند و از اجرای وظيفه ای خطير در لحظه ای حساس خودداری کنند؟ کدامين از ميان آيندگان اپوزیسیون بی تفاوتی را که قادر نبوده وطن اش را از خطر نجات دهد خواهد بخشيد؟ و بر آنانی که در چنين موقعيت حساسی تن به اقدام نداده و بر اختلافات خود پای فشرده اند نفرين نخواهد کرد؟
      بعقیده نگارنده این فراخوان سوال بسیار مهمی را مطرح کرده بود: اینکه چرا ما فعالان اپوزیسیون تمام انرژی خود را در خنثی نمودن یکدیگر بکار برده و حتی اراده, رواداری و بصیرت سیاسی برای همکاری های مقطعی و موردی در جهت منافع ملی از خود نشان نمی دهیم؟ و سوال مهمتر اینکه چرا ایرانیان در کنفرانسی که بخش عمده آن مربوط به ایران و ایرانی است نباید حضور داشته باشند؟ چرا دیگران باید بدون مشارکت ما و بدون شنیدن صدای ما برای ما تصمیم بگیرند؟ چرا در گردهمایی بین المللی ورشو که نمایندگانی از ٧٠ ملت حضور دارند, از ملت ایران نماینده یا نمایندگانی حضور ندارند؟ ما معتقدیم که جمهوری اسلامی نماینده دمکراتیک و راستین ملت ایران نیست. پس بنابراین در این شرایط “ناگه آیند” و گریزناپذیر باید حداقل کسانی از طرف اپوزیسیون سکولار دمکرات (از هر جناحی) بعنوان نمایندگان سمبولیک و نمادین مردم ایران صدای ملت را در این کنفرانس به گوش جهانیان برسانند.
      بعد از فراخوان نمایندگان تعدادی از جریانات به رایزنی پرداختند که برایند آن نامه ای است الزام گونه به وزرای خارجه آمریکا و لهستان در مورد ضرورت حضور ایرانیان از نحله های مختلف اپوزیسیون در این کنفرانس. این نامه اشاره مهمی دارد به سخنان وزیر امور خارجه آمریکا که در سخنرانی ویدئویی خود به مجمع اقتصادی جهانی ٢٠١٩ در داووس در تاریخ ٢٢ ژانویه، گفته بود: “ما یک ائتلاف جهانی را برای مقابله با “ایران” و حمایت از آرمان های مردم ایران تشکیل داده ایم”. حال این سوال مطرح شده است که چگونه با محروم نمودن و عدم مشارکت دادن مردم ایران در این کنفرانس و یا بدون مشورت آنها می توان از “آرمان های مردم ایران” حمایت کرد؟ چگونه است که ایالات متحده و متحدان آن و نیز سایر قدرت ها و سازمان های بین المللی مکررا مخالفان آشتی ناپذیر یک رژیم مشخص را به کنفرانس های بین المللی در مورد آن کشور به جلسات و گردهمایی ها مربوطه دعوت می کنند. چه مخالفان دولت سوریه باشند, یا طالبان افغانستان و یا لیبی و یمن و ونزوئلا و یا هر کشور بلازده دیگری. در نتیجه عدم مشارکت دادن ایرانیان آزادیخواه در این کنفرانس غیر قابل توجیه و از منظر سیاسی نابرازنده خواهد بود.

      در این نامه علاوه بر تاکید بر ضرورت تغییر کامل نظام (و نه صرفا رفتار آن) توسط مبارزه مدنی و مسالمت آمیز خود مردم ایران با حمایت جامعه جهانی, در مخالفت با جنگ نیز آمده است که رژیم متعصب مذهبی (جمهوری اسلامی) بنا به ماهیت خشن و جنگ طلب خویش از جنگ و درگیری خشونت آمیز بعنوان “نعمت الهی” استقبال می کند. بنابراین ما هر نوع جنگ و تهاجم نظامی به ایران را امری مفید برای ادامه حیات رژیم؛ و کاملا مضر و زیانبار برای منافع ملی مردم ایران می دانیم. و اینکه بدون حضور و مشارکت ایرانیان سکولار دمکرات و آزادیخواه این کنفرانس بصورت هدفمندی نه معنادار خواهد بود و نه در راستای حمایت از آرمان های مردم ایران.

      بعقیده نگارنده این یک فرصت بسیار مهمی است برای همه ایرانیان آزادیخواه و بخصوص اپوزیسیون ایرانی تا برای دو روز هم که شده اختلافات درونی خود را حداقل موقتا کنار گذاشته و در یک فعل مشترک و مقطعی همگرایانه فریاد بزنند “در این کنفرانس صدای ما کجاست (where is my voice)؟ یا وگرنه اگر ما متحدانه (united) و مبتکرانه (inventively) برای مشارکت در تصمیم گیری در مورد سرنوشت خویش “تصمیم” نگیریم, دیگران برای ما تصمیم خواهند گرفت.

      عبدالستار دوشوکی

      مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن

      بهمن ١٣٩٧

      doshoki@gmail.com