آقای عبدالرضا کريمی یکی از چهره های محبوب و شناخته شده در میان فعالین، مبارزین و مخالفین حکومت اسلامی اشغالگر ایران بود. او درخانواده‌ای سرشناس و نظامی در کرمانشاه پررش یافت ودر زمان دانشجویی در جنبش چپ به مبارزه سیاسی پرداخت ودر دهه شصت عضویت حزب دموکرات کردستان را پذیرفت وبعنوان نماينده حزب در اروپا، فعاليت برای آزادی و دمکراسی را پیشه کرد.
ابو کریمی یک سکولار دمکرات واقعی بود وصمیمانه به ایران عشق میورزید. او با جان و دل برای رهائی ایران و مردم ایران از ستمکاریهای حاکمان جمهوری اسلامی مبارزه میکرد. پس ازتروردکتر قاسملو، او برخلاف اهداف حزب دموکرات کردستان برای همبستگی نیرو‌های اپوزیسیون برونمرز و اتحاد آنها کوشش بسیارکرد و از هرامکانی برای این منظور استفاده نمود.
اواز پراکندگی اپوزیسیون بسیار رنجور بود و در جملاتی بی‌سابقه با انتقاداتی تند نسبت به عدم توانایی اپوزیسیون به اجماع برسر یک مورد یعنی رهائی ایران، میگفت: به جای اینکه ما هر روز جسد جمهوری اسلامی را بر روی میز تشریح بگذاریم، باید به فکر این باشیم که از طریق چه نکاتی می‌توانیم به هم برسیم! چکار بکنیم که اینگونه فجایع اختلافات و دشمنی‌ها در اپوزسیون تکرار نشود و از وضعیت بحران فعلی خارج شویم. ابو کریمی میگفت: اگر یک سوم انرژی که صرف تهدید دیگران می‌کنیم، خرج برچیدن اختلافات خود کنیم متحد خواهیم شد!
آقای کریمی که سردرگمی و بحران در اپوزیسیون را عامل بدبختی و فلاکتش می‌دانست، میگفت؛ اپوزیسیون پس از سی سال هنوز نمی‌داند چه می‌خواهد، در مملکت چه می‌گذرد، بدنبال چه چیزی هست و چه می‌تواند بکند و از همه مهمتر اینکه هنوز هیچگونه اتحاد و همبستگی ایجاد نکرده است.
آقای ابو کریمی با ازخود گذشتگی دهها سال برای آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی، مردم ایران فعالیت کرد و بعد از سال ها مقاومت ومبارزه با بیماری که اورا رنج میداد، روز دوشنبه 25 بهمن 1395 برابر با 13 فوریه 2017 در آلمان چشم از جهان فرو بست. روحش شاد و یادش پایدار.